Kerkbode 13 juni 2014

Op bezoek bij een oude man met alcohol problemen. Elektriciteit afgesloten. Geen eten, geen verzorging. Triest! =

Van de Commissie Hulp Roemenië (CHR),

Onze laatste grote nieuwsbrief is al weer een half jaar geleden! En intussen is er veel werk gebeurd en hiervan willen we u weer graag van op de hoogte brengen. Aller eerst willen we iedereen die, in welke vorm dan ook, het werk voor onze naaste in Roemenië heeft gesteund, hartelijk bedanken! En niet alleen van ons als commissie, maar ook onze contacten in Roemenië hebben gevraagd om hun dank aan u over te brengen!

In september hebben we u gevraagd om te helpen met de aankoop van een grote kachel voor de school in Kiskereki. Er zijn kleine giften ontvangen. Er zijn grote giften ontvangen. We hebben acties gehouden. De diaconie heeft een flinke bijdrage gegeven. Er zijn sponsoren en giften ontvangen voor een fietstocht. En als laatste heeft een bedrijf toegezegd het laatste deel voor zijn rekening te nemen. We hebben het niet durven hopen maar alles bij elkaar opgeteld mochten we € 9000,-- ontvangen. Voor ons bezoek eind mei is de kachel geleverd en deze hebben wij aan de leverancier afgerekend! De blijdschap is groot. Na 7 jaar van uitzien is er dan nu eindelijk de kachel en kan de school verwarmd worden! De originele rekening moesten wij mee nemen naar NL. Iedereen hartelijk bedankt!

Voor deze actie zijn Herman en Dirk-Jan als fietssponsortocht op 3 mei met de fiets naar Roemenië vertrokken. De eerste fietsdag eindigde in Horst. Hier zijn ze zondags naar de kerk gegaan. Het zijn twee fijne kerkdiensten geweest in dit eenvoudige kerkje. Maandagmorgen zijn ze Duitsland in gefietst. `s Nachts wel koud, maar overdag heerlijk fiets weer. Helaas kreeg Herman steeds meer last van zijn knie en ging het donderdagmorgen echt niet meer. Hij is met de trein uit Frankfurt terug naar huis gegaan. Dirk-Jan heeft de beslissing gedaan om alleen verder te gaan. `s nachts in een tentje langs de Rijn, Main, Alhmül of Donau geslapen. Overdag fietsen. Op zaterdagavond een camping gezocht om zo de zondag rustig door te kunnen brengen, kleding te wassen, enzv. Op maandag is Herman met de auto naar Roemenië gegaan. Maandagavond, net na Regensburg, is zowel hij met de auto, als Dirk-Jan met de fiets, naar een camping gegaan en waren ze gezellig samen. Voor Herman beter om de lange rit naar Roemenië niet in een keer te rijden. Dinsdag is hij naar Kiskereki gereden. De dagen daarna heeft Herman allerlei klussen gedaan bij de school. Alle speelauto`s en fietsjes van de school gerepareerd, de schommel gerepareerd, een wipwap gemaakt. De kinderen hebben geglunderd! Ondertussen is Dirk-Jan al fietsend door Duitsland en Oostenrijk gegaan. Door het volgen van de rivieren zijn de meeste wegen overwegend vlak. De natuur prachtig! Zeker langs de Donau. In de steden is het steeds zoeken naar de juiste wegen. De wegen van dorp naar dorp is beter te vinden. Net voor de grens met Slowakije heeft het veel geregend. In een klein dorpje overnacht in een gasthof. Weer heerlijk in een echt bed en alles kan van de regen drogen. De andere dag gaat de route een stuk door Slowakije en wordt de grens met Hongarije gepasseerd. In de middag raak hij verdwaald in een grote stad in Hongarije. Nergens wordt ergens een beetje fatsoenlijke wegbewijzering gezien. Het regent uren. En tenslotte door onverwachts uitwijken raakt het achterwiel in een spoorrail krom. Tja, wat dan? `s Avonds heel laat heeft Herman hem opgehaald. Op zondag zijn ze bij onze Roemeense vrienden geweest. Fijn naar de kerk daar. De dagen daarna allerlei klussen gedaan ook voor de school. De fiets is weer gerepareerd. Maar ongeveer de helft van Hongarije moet nog gefietst worden voor de sponsortocht. Op donderdagmorgen stap Dirk-Jan weer op de fiets in de richting van Budapest. Het laatste stuk wordt nu precies andersom gereden. Na twee warme dagen fietsen fietst hij een stad bij Budapest binnen. Herman is met de auto hierheen gekomen. Ze brengen de nacht op een camping door en zaterdagmorgen halen ze Sanne en Uzonka op van het vliegveld. Sanne is Hermans vriendin en Uzonka is een Hongaarse vrouw die al jaren in NL woont. Zij spreekt vloeiend Nederlands. Regelmatig helpt ze ons met vertalen. Dan rijden ze naar Roemenië waar ze een kleine week onze contacten en vrienden bezoeken. Blij en dankbaar dat alles veilig mocht verlopen, is deze sponsortocht met 1870 km, de actie, ‘Een warme kachel voor koude schoolkinderen’, afgerond!

Bij al onze contacten zijn we op bezoek geweest. Het zijn altijd weer fijne en warme momenten. Leerzaam en zinvol zijn de gesprekken. Wat altijd weer indruk maakt is het bezoek aan het ziekenhuis. Hoe dankbaar en blij zijn ze met alles wat ze krijgen. Gewoon dozen met babykleding voor de kinderafdeling. (zigeuner)moeders die met niets naar het ziekenhuis komen en daar bevallen. Moet de baby dan zonder kleren mee naar huis? Wat hulp en verbandmiddelen voor de moeder. Kantoormappen en ordners voor de administratie enzv. gewoon heel praktische hulp. De afdeling waar de kinderen verblijven die door de moeder zijn achtergelaten bezoeken we bijna altijd. Nu zijn er een jongentje en meisje van ongeveer 7 maanden. Triest! Het bezoeken van de ouderen met het wegbrengen van de warme maaltijden vergeet je ook niet. Een situatie? Een man van in de 70 jaar. Woont alleen. Elektriciteit is afgesloten want hij kan zijn rekeningen niet betalen. Alles is vies en onverzorgd. Zijn familie kijkt niet naar hem om. Zijn zoon is alcoholist. We durven bijna niet eens te gaan zitten want je zakt door al het meubilair heen. Geen geld voor een brood te kopen. Vanuit het warme maaltijdproject krijgt hij twee keer per week eten. Het probleem is, als hij een beetje geld heeft, koopt hij eerst drank. Wij zouden zelfs onze hond nog niet in zo`n huisje laten slapen. Een andere vrouw, woont in een netjes verzorgd huisje. Zij kan al jaren bijna niet meer zien. Ze heeft staar waaraan ze niet (meer) kan worden geholpen. Ze heeft een zoon. Die heeft zelf 7 jaar geleden een hersenbloeding gehad. Hij verzorgt heel trouw zijn moeder met één arm en hand. Hij is aan één kant verlamt. Maar hij verzorgt zijn moeder trouw in al zijn gebrek. Hun mooie traditionele, oude huisje is niets meer waard. Het staat in de steeds maar groeiende Romawijk. Wij mogen wel van de kersen eten, want die worden anders toch gestolen. Het altijd maar terug kerende refrein als het over de Roma (zigeuner) bevolking gaat, is stelen! Ouders die zelf niet kunnen lezen en schrijven en ook hun kinderen niet steunen om wel naar school te gaan. Hun kinderen niet naar het huiswerkproject sturen waar ze wat eten en drinken krijgen, ze structuur en hygiëne leren, lezen en schrijven oefenen. De begeleiders van het huiswerkproject hebben het moeilijk. Ze zien, op de kortere termijn, zo weinig resultaat. Om elke schooldag hierin te volharden valt niet mee. Ons verzoek is dan ook om toch door te mogen gaan en dat dit werk op langere termijn zeker zijn vruchten zal afwerpen. Met het eten wordt er met de kinderen ook uit de Bijbel gelezen en gebeden.

In Kiskereki is de afbouw van de school bijna afgerond. Voor ons al CHR is de vraag geweest wat nu? Stoppen met projecten? Een nieuw project beginnen? Waar? De Hongaarsgereformeerde Kerk in Kiskereki, (vergelijkbaar met de Hervormde kerk in NL, (andere kerken met gereformeerd belijden zijn er hier niet) is vervallen. Op een oude kaart uit 1848 hebben we gezien dat Kiskereki een bloeiende kerk heeft gehad. Onder het communisme is er een predikant aangesteld die ook een timmerbedrijfje had en alles belangrijker vond dan een herder voor zijn kudde te zijn! Hij heeft 38 jaar in Kiskereki gestaan. En meer dan 2 keer preken op zondag deed hij niet in de kerk. Deze gemeente is vervallen. Er is geen organist of iemand die de diensten kan begeleiden met een instrument. In 2010 heeft deze predikant afscheid genomen. Daarna is er een predikant, uit een tweetal gesteld door een bisschop, beroepen. Deze dominee is gekomen. Maar hij woont eigenlijk in de grote stad 50 km verder. Zijn vrouw en kinderen komen niet in Kiskereki wonen. Hij preekt op zondag twee keer. Geeft catechisatie en zondagsschool, en daar blijft het bij. Het kerkgebouw is aan renovatie toe. De pastorie is onbewoonbaar verklaard en het catechisatiegebouwtje is vervallen. Na gesprekken is ons gevraagd of wij willen helpen met de bouw van een nieuwe pastorie. Als CHR hebben we na overleg, aangegeven dit niet te doen. Toen is ons gevraagd om te helpen bij het renoveren van het catechisatiegebouw. Hierin hebben we toegestemd. We hopen deze zomer op werkvakantie gaan en het dak en het plafond te gaan vervangen. Mensen uit de kerk hebben, ter vervanging van twee oude stukken fundering en muren,  nieuwe gemaakt. De eerste stappen zijn gezet. We hopen dat dit nieuwe project gezegend mag worden en het kerkelijk (verenigings)werk weer mag opbloeien onder de kinderen en jeugd. Dat Zijn Woord weer een plaats in het midden van deze gemeente mag krijgen. Met de burgemeester, die ook ouderling is, hebben we verschillende gesprekken gevoerd. Hij is op een zondagmiddag met ons mee geweest naar een kerkdienst in Kecz bij ds. Mike Pál. Lang hebben zij met elkaar gesproken. We hopen dat dit alles in Gods gunst mag zijn en vrucht mag dragen. Hiernaar is ons uitzien. Niet om het werk van ons, maar dat ook hier Zijn Koninkrijk mag kome. Voor deze werkvakantie hebben we nog een plaats voor een jongen/man die wil helpen met het renoveren van het dak. Verder willen ze op de bassischool, op ons verzoek, beginnen met muzieklessen te gaan geven. Ze hebben iemand bereid gevonden die deze lessen wil gaan geven. Hiervoor zoeken ze nog eenvoudige muziekinstrumenten. Bijv. een gitaar, blokfluiten, een eenvoudige keyboard. Onze hoop is dat er op de langere termijn kinderen mogen zijn die gevoel voor muziek hebben en orgel willen leren spelen in de kerk.

Wilt u ons werk steunen? We willen bouwmaterialen aanschaffen voor het catechisatiegebouw en ook de transporten kosten veel geld. In de achterliggende tijd hebben we veel goederen ontvangen. Maar de transportkosten hiervoor zijn nog niet rond. In een volgend kerkblad willen we hierover wat meer schrijven.

Rek. num. NL65 RABO 0395 0790 12 t.n.v. Com. Hulp Roemenië. Vriendelijke groet, namens de CHR, DJV. Tel nr: 06-13868577 E-mail: roemenie@kliksafe.nl