Beste lezers,
Maandagmorgen 24 oktober begon voor Maarten en Jeroen de reis met de vrachtwagen naar Roemenië. Voor vier leden van de commissie begon de reis dinsdag 25 oktober om 1.30 uur. Na een lange rit in de auto komen we dinsdagavond in Kiskereki aan. Na een maaltijd bij de burgemeester gebruikt te hebben samen met Maarten en Jeroen die eerder daar aangekomen zijn, gaan we naar de sporthal waar we zullen slapen.
Woensdagochtend zijn we in de school gaan kijken bij de kleuterklassen en hebben nog even meegedaan met de gymles. De kinderen vinden het altijd leuk als je met ze mee doet.
Begin van de middag vertrekken we naar Cluj Napoca, waar we de volgende ochtend al op tijd een afspraak hebben met Frank Stout. Er leven ongeveer 1200 Roma’s op de vuilnisbelt. Het hoofddoel van Frank is evangeliseren in de wijken bij de vuilnisbelt, daarnaast zetten hij en zijn vrouw zich in om de patronen te doorbreken waardoor de situatie voor de jongeren kan verbeteren. Het is daar niet vreemd dat de meisjes op hun zestiende hun eerste kind krijgen.
We kunnen niet door de wijken zelf heen lopen, maar kunnen achter het hek van Franks gebouw foto’s maken. We zien daar een schrijnende situatie. Mensen wonen daar in een klein huisjes, in elkaar gezet met restanten afval. In zulke huisjes woont vaak een heel
gezin. Door het slechte weer waren er bijna geen kinderen te zien en de rest was naar school toe. Wel zagen we een paar kleine kinderen en wat vrouwen die door de modder aan het glijden waren om van A naar B te komen. Wat moeten wij dan dankbaar zijn dat wij het hier zo goed hebben.
Vrijdagochtend zijn we nog een paar uur bezig geweest in het verenigingsgebouw om de laatste dingen af te werken. ‘s Middags gaan we naar Valea Lui Mihai, waar we eerst een school met gehandicapten bezocht hebben, daarna zijn we doorgegaan naar het bejaardenhuis waar we enkele dekens mochten uitdelen. Ook zulke spontane ontmoetingen doen het goed bij de bejaarden en bij ons. Daarna zijn we bij dr. Marika thuis geweest en hebben daar een fijne en goede ontmoeting met haar gehad.
Zaterdagavond zijn we Dirk-Jan en Wilbert op wezen halen in Debrecen. Zij komen speciaal over voor de opening van het verenigingsgebouw in Kiskereki.
Zondagochtend luisteren we naar een Nederlandse dienst, daarna gaan er drie naar de kerk van Ds. Pál László in Paptamási en drie naar Ds. Petrus Janos in Kiskereki. Alles is in het Hongaars, dus verstaan kunnen we het niet, maar het is toch fijn dat je zo met elkaar in de kerk kunt zijn. Om 15.00 uur is er eerst een kerkdienst in Kiskereki en daarna de opening van het verenigingsgebouw. Nadat het gebouw officieel geopend is (heel officieel met een lint in de kleuren van de Hongaarse vlag), hield Dirk-Jan een toespraak waarna een houtsnijwerk werd aangeboden. Vervolgens zongen de kinderen van de school en zeiden ze gedichten op ter ere van de opening van het gebouw. De burgemeester hield een toespraak, waarin hij de mensen bedankte die aan het gebouw meegewerkt hebben. Als dank kregen we een gegraveerde plaat om hun dankbaarheid te tonen aan iedereen die meegeholpen heeft aan de renovatie van het gebouw. In de plaat staat een tekst gegraveerd uit 1 Korinthe 13 vers 13: ‘En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde.’
Wat zijn we God dankbaar dat er zoveel mensen zijn gekomen om de opening van het gebouw bij te wonen.
Wij hopen en bidden dat het gebouw veel gebruikt zal worden tot Gods eer.
Het was een hele indrukwekkende, mooie beleving die een ieder van ons niet snel zal vergeten.
De laatste dag van ons verblijf in Roemenië zijn we ’s morgens bij Ds. Miké Pál in Chet en ’s middags bij Ds. László en zijn vrouw Timi geweest. Ds. László mag sinds twee maanden in de gemeente van Paptamási dienen. We mochten horen hoe de Heere hem naar deze plaats geleid heeft, ondanks dat hij en zijn vrouw niet naar Paptamási wilden. De Heere heeft hem en zijn gezin wonderlijk naar deze plaats geleid, waar zij hun werk met Gods hulp mogen en kunnen doen.
We hebben in Roemenië vele indrukken en mooie gesprekken gehad die we niet snel zullen vergeten.
Het reisverslag en meer foto’s kunt u vinden op www.commissiehulproemenie.nl
Wilt u het werk van de commissie steunen, maak dan uw gift over op NL65RABO0395079012 t.n.v. Commissie
Hulp Roemenië.
Boven alles is uw gebed voor onze naaste in Roemenië ook zo nodig.
Namens de Commissie Hulp Roemenië,
Daniëlle van Klaveren
