De grote groep van wel 13 mannen is op twee plaatsen aan het werk geweest. Zowel in Kiskereki, waar we ook verbleven, als ook in Kécz, het dorpje waar ds. Miké Pal dominee is. Dit dorpje ligt een half uurtje rijden verderop.
Tijdens de vorige werkvakantie werden er plannen gemaakt om, na de vloer gemaakt te hebben, ook de deurposten aan beide ingangen te herstellen. Deze waren in zeer slechte staat. In de zomervakantie kwam daar nog bij dat we graag op de bovenrand van de preekstoel een nieuw blad wilden maken, en ook een nieuw blad voor op de avondmaalstafel. Als het hout besteld en binnengekomen is kan er door Bas worden begonnen met de voorbereidingen voor de kozijnen bij de deurposten. Bas maakt deze kozijnen al in Nederland netjes op maat. Dit hout hoopt dan mee te gaan op transport.
De reis er naartoe is een lange reis. Met meerdere personen die een rijbewijs hebben kun je gelukkig veel afwisselen. We vertrokken tegen twee uur in de nacht. De reis, door de verschillende landen, is prachtig. We reden onder andere door Duitsland, de Alpen in Oostenrijk en Hongarije. Het was mooi, helder weer. We kwam rond negen uur ’s avonds aan en werden hartelijk ontvangen met een warme maaltijd.
De volgende ochtend gingen we gelijk aan de slag. Dirk-Jan, Chris en Bas zijn naar de kerk gegaan. Er werd begonnen met het demonteren, ontroesten en behandelen van de luifels boven de ingangen en het demonteren van het oude kozijn, de rand van de preekstoel en de avondmaalstafel. Onze jonge vrienden uit het dorp hadden ons ook weer gevonden. Ze hielpen ook mee tot zover dit kon. Op een gegeven moment, wanneer we het grote kozijn verwijderden, kwam er achter de bovendorpel een vogelnestje tevoorschijn zonder vogels. Dan denk je gelijk aan Psalm 84:4 (onberijmd). De vogelgeluiden van de mooie zangvogels (o.a. de wielewaal en veel nachtegalen) maken het werk erg aangenaam en het weer zat ook mee. De kozijnen werden op de goede plaats geplaatst en vastgezet met hele lange schroeven, omdat de muren heel zacht zijn. De ruimte tussen het nieuwe kozijn en de ingang wordt afgewerkt met planken. Als de luifels zijn geschilderd en het acryl glas is geplaatst, worden de luifels weer boven de deuren opgehangen. In het catechisatiegebouw dat iets lager op de heuvel van de kerk ligt wordt het plafond gewit, de wanden gesausd en de buitendeur geschilderd.
Zaterdagochtend reizen de andere 10 jongens af naar Kécz en na een hartelijk ontvangst door ds. Miké Pal kan er begonnen worden met het werk. Er ligt een hele grote lap kale grond voor ons klaar om er een prachtige tuin van te maken naast het Day Care Centre. De zaterdag bestaat voornamelijk uit draden uitzetten en alle sleuven graven die nodig zijn. En de grond is niet zo zacht als in Nederland, dus dit vereist enige inspanning en zweetdruppels. Ondertussen wordt er door twee personen begonnen aan een grote pergola die langs het pad komt.
Op zondag hebben we om 9 uur met een Nederlandse dienst meegeluisterd. Om 11 uur hebben we de Roemeense dienst bijgewoond, als medeleven en een steuntje in de rug voor de gemeente. ’s Middags is er een gezamenlijke zangmiddag georganiseerd, ook de damesgroep uit Paptamási is erbij. Er hingen op veel plekken uitnodigingen hiervoor. De kerk was drukbezet. Er zijn Nederlandse en Hongaarse psalmen en liederen gezongen en er is een gedicht opgedragen door Ferry (vroeger lid in onze gemeente met zijn vrouw Nina en hun kinderen).
Ds. Mike Pál hield een meditatie. Dirk-Jan heeft ook een toespraak gehouden. Deze is vertaald door een dominee die in Nederland heeft gestudeerd en hierdoor wat kon vertalen. Na de dienst hebben we gezamenlijk een warme maaltijd genuttigd met beide werkvakantie groepen en de direct betrokken voorgangers. Er was ook nog aandacht voor het feit dat dit voor Dirk-Jan zijn 50e reis was. Nadien hebben we met elkaar nog een avondwandeling gemaakt.
Op maandag komt het beton om alle banden in te zetten. In Nederland zijn we gewend dit in zand te doen, maar onze vrienden zijn gewend dit in beton te doen. Het is buiten 27 graden en er wordt droogbeton gebracht. Dat betekent dat naarmate de dag vordert het beton uitdroogt door de warmte en niet meer bruikbaar is. Aanpoten dus. ’s Avonds om 10 uur zijn we eindelijk klaar. Na een dag keihard werken staan alle banden, netjes op zijn plek, in het beton. Niet meer van zijn plek te krijgen. Op naar dinsdag. Nu alle banden netjes op zijn plek staan kunnen we ook een begin maken met straten. En weer gaat dit anders dan gewend. Waar wij netjes afstrijken in het zand, gebruiken ze hier fijn grind om de stenen op te leggen. Grind afstrijken in plaats van zand dus. Maar ook dat gaat erg voorspoedig en we vorderen snel. Op de plekken waar de straat erin ligt kan er aan de zijkanten ook begonnen worden met het uitvlakken van de plantvakken, alles netjes harken en dan gronddoek eroverheen. Vanuit Nederland zijn er al veel planten meegekomen en zo doende worden de vakken netjes aangepoot. Ondertussen wordt er ook een beregeningssysteem ingegraven en tussen de planten verwerkt. Woensdag arriveren ook de bomen en struiken. En zo gaan de dagen hard. Netjes een strip plaatsen tussen de plantvakken en waar het gras moet komen. Donderdag aan het einde van de dag zijn we heel ver gevorderd. ‘s Avonds gaan we met een deel van de jongens en de meiden die uit Paptamasí gekomen zijn naar een echtpaar wat hun huis voor ons openstelt. We zingen met de groep psalmen in het Nederlands. Ondanks dat we elkaar slecht tot niet kunnen verstaan is het een waardevolle avond.
Het is donderdag op vrijdagnacht, de klok staat op 3 uur. Zachtjes sluipen er drie jongens naar één van de kleedkamers, daar is de avond van tevoren een lange slinger van ballonnen opgeblazen. Eén van de jongens is vrijdag jarig en dat kunnen we natuurlijk niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Zachtjes worden de ballonnenslingers naar zijn bed gebracht en vastgemaakt met tyraps. En als je het nog niet wist, die maken heel erg veel herrie in een doodstille sporthal waar nog 10 van de 13 mensen in diepe rust is. Gelukkig worden er alleen maar mensen in de bedden ernaast wakker en is de missie geslaagd.
Vrijdag hebben we nog 1 dag om af te werken en gras te leggen. Er wordt gezegd dat het gras om 8 uur in de morgen bezorgd zal worden. Op dat tijdstip zelf wordt er gebeld door de leverancier dat ze dat helaas niet gaan redden, want de aanhanger mag niet zo zwaar geladen worden. Er moet dus een alternatief bedacht worden. Na veel bellen door onze vrienden komen uiteindelijk om half 1 de grasmatten aan. We hebben nog 2,5 uur de tijd… Na enkele minuten wordt er al fanatiek gerold, want het moet en zal afkomen vandaag. Aan het begin van de week wisten we dat we niet alles zouden afkrijgen omdat het werk te groot is voor deze korte tijd. Een stuk plantvak en parkeerplaats zal later afgemaakt worden door onze vrienden. Maar het grootste vlak gras willen we graag dichtmaken, voor we omstreeks 3 uur willen gaan opruimen. Als we bijna klaar zijn met het vak grasmatten rollen gaan opeens de grote deuren van het Day Care Centre open en komen er tientallen en nog eens tientallen jongeren applaudisserend naar buiten. In de week dat wij aan het werk waren was er op hetzelfde terrein een jongerenconferentie gaande. Jongeren uit alle omliggende plaatsen komen dan bij elkaar om samen na te denken over Gods woord, Bijbelstudies te houden, samen te zingen en actieve spellen te doen. Ze vormen een cirkel om het net aangelegde grasveld heen, en er wordt ons gevraagd om even te stoppen met ons werk. Ze willen ons hartelijk bedanken voor het werk dat we voor hen gedaan hebben, het betekent veel voor hen. Er wordt ons een Hongaars lied toegezongen. Als antwoord daarop zingen we met de groep jongens het eerste vers van het lied ‘Wat de toekomst brengen mogen’. Er mag gewezen worden op Zijn Naam, die hiervoor eer moet ontvangen, en niet wij. Hierna maken we snel ons werk af om nog even na te praten met elkaar. Het werk zit er voor ons nu echt op. Het is vrijdagmiddag 4 uur als we alles ingeladen hebben en afscheid genomen hebben van ds. Miké Pal en zijn vrouw. We gaan naar Kiskereki om daar nog te eten en daarna nog even te slapen voor zij die moeten rijden. Vrijdag op zaterdagnacht, om 1 uur Hongaarse tijd, is het helaas alweer tijd geworden voor de terugreis.
Na 17 uur rijden komen de eersten alweer aan in Nederland, een paar uur later volgen de andere jongens van de groep. We zien met elkaar terug op een hele mooie en waardevolle week met elkaar.
